Azot stanowi podstawowy składnik białka w związku z czym jest niezbędnym elementem warunkującym właściwy wzrost roślin.
Jego zawartość umożliwia odpowiedni rozwój sytemów korzeniowych, jak również przyczynia się do stymulacji pobierania przez rośliny innych składników, takich jak fosfor czy potas.
Nadmiar azotu w glebie może również niekorzystnie wpływać na rośliny powodując ich wybujały wzrost i osłabienie odporności na choroby.
Azot mineralny występuje w glebie głównie w formie amonowej (NH4+) i azotanowej (NO3–). Azot w glebie powstaje na skutek procesów mikrobiologicznych, amonifikacji oraz nitryfikacji lub też pochodzi z nawożenia nawozami sztucznymi.
Regularne badanie gleby na zawartość azotu mineralnego pozwala dostarczyć infromacji na temat jej żyzności.
Pobieranie próbek do badania na zawartość azotu mineralnego w glebie
W celu uzyskania rzeczywistego wyniku zawartości azotu mineralnego w glebie należy właściwie pobrać próbkę reprezentatywną do analizy. Jedna próbka powinna być pobrana z pola o powierzchni do 4 ha.
Z jednorodnego pola wykonuje się od 15 do 25 indywidualnych nakłuć laską Egnera, które składają się na jedną próbkę średnią. Próbki gleby przeznaczone do analizy na zawartość azotu mineralnego powinny byc pobierane z warstwy 0-30 cm. Można również pobrać i poddać analizie próbki z głębszych warstw gleby 30-60 i/lub 60-90 cm.
Tak pobrane próby należy wymieszać, zapakować do woreczków foliowych – najlepiej strunowych (ok. 0,5 kg), właściwie opisać, a następnie jak najszybciej dostarczyć do laboratorium.
Badanie na zawartość azotu mineralnego w glebie wykonywane jest z gleby świeżej, dostarczonej do laboratorium bezpośrednio po pobraniu. Jeżeli nie ma możliwości natychmiastowego dostarczenia próbek należy je przechowywać w warunkach chłodniczych, ponieważ w temperaturze pokojowej mogą zachodzić zmiany powodujące zafałszowanie rzeczywistej zawartości azotu mineralnego w glebie.